H
et is eind december 2013. Vrijdagmiddag mag ik een paar uur rondlopen door het ziekenhuis Eemland, locatie Elisabeth. Het is de laatste dag dat het ziekenhuis officieel open is. Er is namelijk een nieuw ziekenhuis gebouwd, pal aan de Eem, net na de jachthaven, en heet Het Meander. Deze reportage maken raakt mij. Dit komt omdat mijn oudste zoon hier in oktober 1995 is geboren. Hij kwam veel te vroeg ter wereld, en moest een tijd worden verzorgd op de couveuse-afdeling. De intens fijne zorg voor mijn zoon destijds ervaar ik nog steeds als een groot cadeau. Zonder zorgen ging ik na het bezoekuur huiswaarts, mijn vrouw en kind daar achterlatend. De gangen van het oude ziekenhuis laten een tijdsbeeld zien. Afspraken lopen nog door, een dag later in het nieuwe ziekenhuis. Een mega-operatie die maanden voorbereiding heeft gevergd. Ik ontwaar een onuitgesproken blijdschap in het gebouw. Overal waar je kijkt zie je spullen klaarstaan. Dingen gaan mee naar de nieuwe locatie. Soms naar elders. Er lopen patiënten, verplegend personeel, verhuizers, artsen, bezoekers. Met militaire precisie staan dozen geordend, op een andere plek staan bedden verzameld. Een groep verpleegend personeel wil nog graag voor een laatste portret op de foto op deze oude locatie. Op muren staat een laatste bericht, een afscheidswoord, of een dankwoord geschreven.