Woorden van Texel
Ik hou van Texel. Kom er sinds 1998. Destijds was het liefde op het eerste gezicht. Nu bijna 25 jaar later is deze liefde onveranderd groot. Ik voel mij verbonden met dit eiland. Het is het landschap, de weidsheid van de wolkenluchten, de zee en de mensen die er wonen. En het licht. Het prachtige licht van Texel. Eenmaal op het eiland komen de woorden vanzelf. Soms schrijf ik deze op. Een kleine bloemlezing.
BESEF
De uiterste hoek
van een eiland
wakend oog
uit het Noorden
slechts een ogenblik
zorgvuldig en vertrouwd
het wijst
mij de weg
naar innerlijke
rust.
Oosterend, Texel
4 november 2017
MAAN
Nacht en kou
doen mateloos
hun intrede
op mijn fiets
vooruit kijkend
gedachten passeren
sterren aan de hemel
bijna bewegingloos
als metgezel
het licht van
afnemende maan
laat sporen na
het stille eiland
toont een mens
haar liefste kant
Oosterend, Texel
4 november 2017
SOKKEN
De weg maar zee
vanuit Den Hoorn
de ruimte tegemoet
zij zit op de fiets
ik in mijn auto
ben passant
zij draagt oranje sokken
geen schoenen
wel fietsend
en genietend
dat is zonneklaar
het roept vragen op
die snel verdwijnen
wat maakt het uit
Den Hoorn, Texel
15 juni 2015
ZEE
De zee ruist zacht
het strand is leeg
golven zijn kalm
zonlicht van achter wolken
laat strepen vallen
streelt het water
de horizon gloort zilver
maakt het moment
intens breekbaar
geluiden zijn ver weg
mensen zijn naar huis
een koude rilling
een vrouw passeert
badhanddoek los om de heup
het haar door de war
zij staat stil
hand boven de ogen
zij ziet het ook.
Rozendijk, Texel
20 augustus 2012
VUUR
het voorjaar lonkt
zodra de vuren
gloeien
samen zijn
geluk delen
plannen maken
nieuw gevoel
de Meierblis is
als ontdoen
van tijd en jas
je bent weer vrij
Rozendijk, Texel
30 april 2009
WEG
Daglicht is vertrokken
de Hemmerkooi is stil
een eenzame fietser
onderweg naar warmte
De avond is nog jong
de donkerte krijgt
licht van de maan
ineens is het tastbaar
een gevoel van geluk.
de weg is smal
oneindig
leven wordt duidelijk
grenzen een excuus
Rozendijk, Texel
21 november 2012