Stormgang

30 april 2015:

Uitwaaien met een rondje Nederland. Na 1,5 uur langs de branding is de warme koffie in een strandtent op de Noord Pier welkom. Wijk aan Zee zindert in de storm. Mijn tafelgast mijmert over harde wind en zijn oude zeilboot. Met windkracht 8 bij het Kornwerderzand het Wad op, maar dan jaren geleden. Dat het bootje een kajuit en een vaste kiel heeft is decennia terug een geruststellend. Hij komt op dit illustere verhaal vanwege mijn komende route. Onder het genot van de koffie met iets van alcohol wordt zijn verhaal persoonlijk. Een droefgeestige blik verschijnt in de ogen. Dat was toen. Ik moet verder. De deur van het paviljoen wil nauwelijks open. Zand zorgt voor problemen. Of juist niet. Eenmaal buiten tekent datzelfde zand voor wonderlijke patronen op het strand. Het zwerk is gejaagd. De grond doet mee. Golven slaan op de kust. Het ruime sop tergt de waterlijn. Ook nu weer fascinerende vormen in het zeewater. Herhaling die nooit hetzelfde is, golfslag. Dat blijft vandaag zo. De weg vervolgt richting Friesland. Ineens de Alkmaarseweg dwars door Noord-Hollands laagland. Het dorp Verlaat maakt plaats voor Kolhorn. Je wit meteen weten welke verhalen schuil gaan achter deze plaatsnamen. Provinciale route maakt plaats voor rijksweg. Een enkele auto op de A7. De eenzame route naar het Noorden. Bomen in slagorde pal naast het asfalt. Nabij Den Oever het vreemde stukje bos. Ineens de weidsheid van het IJsselmeer. De Afsluitdijk. Tweeëndertig kilometer lang. Na 10 minuten rijden verschijnt het meesterwerk van bouwmeester Dudoc. De elegante witte toren aan de zijde van het binnenmeer. De wind huilt om de brugleuning en het bouwwerk. Het is er ijzig koud. Maar ook verpletterend schoon, alsof de wind alles aan rommel en ballast weg blaast. De laatste bezoeker vertrekt. De serveerster van het lunchroom sluit af. Benieuwd of dit een goede dag voor de kassa was. Je drinkt er immers koffie op een bijzondere plek. Deze waterkering blijft een magistrale uitwerking geven aan passanten. Misschien wel omdat er niets is. Juist omdat het er leeg is. De sluis van de schipper van daarstraks komt voorbij. Vandaag geen bootje met kajuit dat passeert. Kimswerd staat op de borden. Onder aan de dijk gaat het richting Harlingen. Eenmaal binnen de stadsgrenzen kruist het spoor naar Leeuwarden. Het noopt tot een stop, want de avondtrein nadert. Leeg. Traag, maar zeker, dat wel. De weg vervolgt. Het centrum in, langs De Chinees, de nu gesloten IJssalon, de markt. Lijn 71 ‘Kop van de Afsluitdijk’ komt tegemoet. De bus is ook zonder passagiers. Het zal wel net als met de storm van vandaag zijn. Het komt en gaat.

Koninginnedag 2012.