• Woorden van Texel

    Ik hou van Texel. Kom er sinds 1998. Destijds was het liefde op het eerste gezicht. Nu bijna 25 jaar later is deze liefde onveranderd groot.  Ik voel mij verbonden met dit eiland. Het is het landschap, de weidsheid van de wolkenluchten, de zee en de mensen die er wonen. En het licht. Het prachtige licht van Texel. Eenmaal op het eiland komen de woorden vanzelf. Soms schrijf ik deze op. Een kleine bloemlezing.

    BESEF

    De uiterste hoek
    van een eiland

    wakend oog
    uit het Noorden
    slechts een ogenblik
    zorgvuldig en vertrouwd

    het wijst
    mij de weg
    naar innerlijke
    rust.

    Oosterend, Texel
    4 november 2017

    MAAN

    Nacht en kou
    doen mateloos
    hun intrede

    op mijn fiets
    vooruit kijkend
    gedachten passeren

    sterren aan de hemel
    bijna bewegingloos
    als metgezel

    het licht van
    afnemende maan
    laat sporen na

    het stille eiland
    toont een mens
    haar liefste kant

    Oosterend, Texel
    4 november 2017

    SOKKEN

    De weg maar zee
    vanuit Den Hoorn
    de ruimte tegemoet

    zij zit op de fiets
    ik in mijn auto
    ben passant

    zij draagt oranje sokken
    geen schoenen
    wel fietsend
    en genietend

    dat is zonneklaar
    het roept vragen op
    die snel verdwijnen
    wat maakt het uit

    Den Hoorn, Texel
    15 juni 2015

    ZEE

    De zee ruist zacht
    het strand is leeg
    golven zijn kalm

    zonlicht van achter wolken
    laat strepen vallen
    streelt het water

    de horizon gloort zilver
    maakt het moment
    intens breekbaar

    geluiden zijn ver weg
    mensen zijn naar huis
    een koude rilling

    een vrouw passeert
    badhanddoek los om de heup
    het haar door de war

    zij staat stil 
    hand boven de ogen
    zij ziet het ook.

    Rozendijk, Texel
    20 augustus 2012

    VUUR

    het voorjaar lonkt
    zodra de vuren
    gloeien

    samen zijn
    geluk delen
    plannen maken
    nieuw gevoel

    de Meierblis is
    als ontdoen
    van tijd en jas
    je bent weer vrij

    Rozendijk, Texel
    30 april 2009

    WEG

    Daglicht is vertrokken
    de Hemmerkooi is stil
    een eenzame fietser
    onderweg naar warmte

    De avond is nog jong
    de donkerte krijgt
    licht van de maan

    ineens is het tastbaar
    een gevoel van geluk.
    de weg is smal
    oneindig

    leven wordt duidelijk
    grenzen een excuus

    Rozendijk, Texel
    21 november 2012

error: Content is protected !!