Begin 2010 krijg ik een bijzondere foto-opdracht. Maak een portret van Sam Drukker, de kunstschilder. Ik spreek met hem af in zijn atelier in Amsterdam. In het pand zat vroeger een drukkerij, waar op de bovenste etage de drukkers bij natuurlijk licht de drukproeven beoordeelden. Nu is dit het atelier van Sam. Als hij beneden voor mij de voordeur opendoet ziet hij mijn koffer met flitslampen naast mij staan. ‘Die kun je wel beneden laten, het licht boven is namelijk prachtig’. Eigenwijs als ik ben neem ik de koffer toch mee naar boven. Zes trappen op. Ik had beter moeten luisteren naar Sam. Als ik het atelier binnenstap is namelijk direct duidelijk dat de koffer dicht blijft. Het daglicht valt via grote op het noorden gerichte dakvensters binnen. Het zorgt voor fantastisch zacht licht. Twijfel nooit aan het oordeel van een kunstschilder als het om het licht gaat is mijn wijze les. Er hangt een prettige sfeer in het atelier. Schilderijen staan geordend langs de muur, in alle soorten en maten. Op een schildersezel staat een werk in wording. Her en der tubes verf, potten met penselen. Er valt een serene deken van rust over mij heen. Het moet fijn werken zijn hier. Ik voel mij meteen thuis. Met Sam spreek ik af dat hij zijn gang gaat. Dan maak ik onderwijl de beelden. Mooi te zien hoe hij aan het werk is, kleur beoordeelt, bedenkt hoe de verf op het doek moet komen. Met een stukje stof bekijkt hij waar hij de kleur ervan in het doek gaat gebruiken. Na een uur heb ik mijn beeldserie. Nadien drinken we nog een kop koffie. Er ontstaat een mooi gesprek over kunst, het leven en de relatie tussen schilderkunst en fotografie. Nu 10 jaar later in juni 2020 kijk ik nog steeds terug op een fijne ontmoeting. Als je op een van de foto’s hierboven klikt, krijg je de serie te zien.