Liefde voor een eiland
Ik hou van Texel. Zodra de naam van het eiland op de routeborden net voor Den Helder verschijnt krijg ik een brok in mijn keel. En voel ik het. Mijn muze dient zich aan. Ik ben er het liefst in de herfst en winter. Rond mijn verjaren een paar weken achter elkaar als het lukt. De tijd staat dan even stil. Een dag niets doen geeft niets. Sterker nog, het is een noodzaak om bij tijd en wijle niets te doen. Ik kom op het eiland tot rust, vind er nieuwe inspiratie en energie. Er ontstaan plannen, projecten krijgen vorm. Ik durf meer te ademen. In het donker teruglopen vanaf het strand naar mijn vast stek is een cadeau.
Het Texelse licht vind ik magisch. Dit komt denk ik door de nabijheid van zowel de Noordzee als de Waddenzee. Op het eiland heb ik zo mijn vaste dingen. Een bak koffie drinken op een aantal fijne plekken. Aan de rand van de dag het eiland rond rijden om het Texels land in mij op te nemen. En elke dag de zee opsnuiven. Soms maak ik dan een foto. Vaak ook niet. Deze fotoserie is een selectie uit beelden gemaakt in de afgelopen 25 jaar.
Als je op een van de foto’s hierboven klikt, krijg je de gehele serie te zien.