Het is februari 2012. Een goede vriend heeft geregeld dat ik voor een kunstopleiding een masterclass fotografie mag geven. In Nederland is het nog volop winter, waterkoud, truien en dikke jassen. Drie uur later in een taxi onderweg naar het Barri Gòtic. Het is aangenaam warm, de zon schijnt. De wereld lacht ons toe. De stad zindert, leeft, is blij. Als wij ons melden bij het adres midden in de wijk, is het nog stil. In een wirwar van steegjes is het even zoeken. Bijna alle panden hebben de luiken nog dicht. Hoe anders is dit een uur later, zo aan het einde van de middag. Alsof plotseling iedereen de deuren open heeft gegooid. Er staan terrasjes, er klinkt muziek, flarden van gesprekken bereiken de straatjes. Het geluid van gelach drijft op de wind langzaam over mij heen. Heerlijk. Ik kijk mijn ogen uit. Loop veel. En maak af en toe een foto. De dag erop tijdig naar de Sagrada Familia. Alleen in februari en dan ook nog eens net na 10 uur in de ochtend, is op een aantal plekken in deze basiliek het licht magisch. De rest van de dag zoveel mogelijk lopend door de stad. Na exact 45 uur stappen we weer in het vliegtuig. Het voelt als een week. Elke ademteug is raak. Als je op een van de foto’s hierboven klikt, krijg je de serie te zien.