Het is begin juni 2008. Ilinx is een theatrale route met de oude NDSM-werf in Amsterdam als intrigerende omlijsting. Ik mag er tijdens de generale repetitie te gast zijn. En een reportage maken. Ik ben zenuwachtig, wil hen eigenlijk niet storen. De volgende dag is namelijk de première. De acteurs ogen relaxed en ontspannen, en toch geconcentreerd. Na een korte briefing begint het stuk. Deze locatie is bijzonder. De acteurs geweldig, wat een focus. De uitdrukking op hun gezichten, de non-verbale uitstraling die ik voel. Kippenvel heb ik tijdens de gehele uitvoering. Op de werf zelf voel je geschiedenis, leven, pijn, werken.  In het theaterstuk dat deze bijzondere mensen uitvoeren gaat dit gevoel verder, wordt grootser. Een waanzinnig mooi optreden ontvouwt zich voor mij. Ik ben dankbaar dat ik hier langs de zijlijn naar mag kijken. Het maakt mij stil. Een aantal verhalen van de Argentijnse korte verhalen schrijver Jorge Luis Borges wordt fantastisch uitgebeeld door deze groep acteurs met de voormalige Amsterdamse scheepswerf als decor. Tijdens de komende uitvoeringen wandelt het publiek straks mee. Het stuk handelt over liefde, bedrog, scheiding, onbegrip. Na afloop rijd ik ontgoocheld naar huis.