Licht voor het oprapen

18 november 2015:

Verwondering ligt om de hoek. Een ochtend in de herfst afgelopen week in Amersfoort. Het loopt tegen het middaguur. Het lijkt wel voorjaar. De vijver in Kattenbroek is dan zo’n plek om even stil te staan. Bij het moment. Op deze stek gebeurt altijd wel iets. Maar ook weer niets. Het is er aangenaam. De bankjes, de muurtjes. Maakt niet uit waar je zit. De zon komt in dit jaargetijde niet zo hoog meer aan het zwerk. De schaduwen zijn daardoor al snel aangenaam lang. De nabijheid van Emiclaer zorgt voor geluiden van een gewone werkdag. Vaag weliswaar. De fontein doet haar best om dit te overstemmen, evenals de krijs van een meeuw. De combinatie van klanken ligt daardoor prettig in het gehoor. Ik zie een oude man. Hij zit op een bankje. Het mooiste plekje ook nog. Je hebt er namelijk een weids zicht over de waterpartij. Plots staat hij op. En wordt daarmee het middelpunt van alles wat vanuit mijn standpunt is te zien. Het licht voor het oprapen.