Kreeftepolder

1 december 2012:

De Hors op Texel. Een gevoel van eenzaamheid en verstilling ontstaat als ik hier loop. Dit wordt versterkt als ik stil sta nabij Kreeftpolder. Ik laat het zeelandschap op mij inwerken. Met het lichte geruis van de Noordzee op de achtergrond. Knisperend zand onder mijn voeten. Vaal door zon gebleekt duingras. Het groeit op onwillekeurige plekken zomaar onderaan de duinen. Het lijkt er achteloos te zijn neergelaten. Niets is minder waar. Elke pol dient een doel. Het houdt het zand vast. Stopt oprukkend strand tegen het duin. Zorgt voor een schamel en breekbaar evenwicht. Tussen land en zee. Het is de grens. De buitenwacht van een eiland. Dit is de fijnste plek op Texel.