Het wassende water

1 oktober 2013 :

Zomaar zwervend langs de IJssel. Ik doe dit met enige regelmaat. Al jaren. Het liefst langs de Gelderse kant, de westzijde, van Deventer naar Zwolle. Plaatsjes en gehuchten als Welsum, Veessen, Werven en Marle passeren. De dijkweg slingert er lustig op los. Er gebeurt weinig, het is er prettig stil. De tijd lijkt hier geen vat te hebben op het landschap. Een enkele fietser, soms een auto. Meer niet. Een stop om de frisse lucht op te snuiven. Wandel langs een pad naar de rivier. Nog stiller. Je hoort het water zacht ruisen. Een buizerd schreeuwt. Een muisje schiet over het gras. Ineens een bankje. Wat een wereldplek. In deze streek zijn er drie veren, waarvan twee voor auto’s, die van Wijhe en die van Olst. Niet dat fietsers en voetgangers hier niet mee mogen, integendeel. De derde pont luistert naar de illustere naam Kozakkenveer. Het zet enkel voetgangers en fietsers over. Het vaart niet het hele jaar door. Aan de Overijsselse zijde brengt dit bootje je bij een oude steenfabriek. Het heet daar Fortmond. Ook zo’n plek. Als de herfst op streef is dan geeft de zonsondergang hier rond vijven een kleurenpalet waar je stil van wordt. Als je geluk hebt. En toch is er na al die jaren iets aan de hand met deze streek. Op twee plekken wordt er namelijk flink gebouwd. Er moeten hoogwaterbekkens komen. Het heet vast anders, maar zo’n bekken, dat klinkt. Bedoeld voor als de IJssel stoutmoedig haar oevers betreedt. Dan kan het water weg zogezegd. Lopen er geen uiterwaarden onder. Begrijpelijk, deze ingreep in het landschap. Toch is het vooral jammer. De Werverdijk krijgt plotseling twee betonnen bruggen. Het slingerende oude dijkje is straks niet meer. Hier stilstaan op een koude winterdag. Alles wit van sneeuw en ijzel. Enfin, het is komende december niet meer mogelijk. Met de nieuwe bouwsels kan het wassende water de Vochterleigraaf binnen stromen. Het zal vast door de naam komen. Wat de toekomst hier brengt, en vooral met het landschap gaat doen, is afwachten. Gelukkig staat het oude wachthuisje bij het Wijhese Veer een eind terug langs de dijk nog vier overeind. En kan het straks vertellen hoe het allemaal was.