De winter van 2010 was een pittige. Het IJsselmeer is voor een groot gedeelte bevroren. Er wordt met ijsbrekers een route vrijgehouden, zodat de binnenvaart in konvooi kan blijven varen. De straffe Westenwind zorgt ervoor dat het losgekomen ijs gaat kruien. In minder dan een week ligt er voor de kust van Gaasterland een aantal flinke bergen. Na een foto-opdracht in Zwolle rijd ik door naar Lemmer, en vandaar langs Galamadammen en Grote Wiske naar Workum. Ik kies voor de oude Zeedijk om in Gaast te komen. Verstild land met een licht sneeuwdek. Ik kom geen mens tegen. Aangekomen in het dorp parkeer ik op de Boerestreek. Ik neem weinig mee, want het is bijna 2 km lopen over het ijs. Dat spiegelglad is. De camera met standaard objectief op de rug. De groothoek neem ik los mee in mijn jaszak. Rustig schuifelend richting de bergen ijs die al van ver zijn te zien. Het is half bewolkt, en dat is fijn. Het geeft een serene signatuur aan de lucht. Op het ijs verwaait het weinig sneeuw dat er ligt en geeft een bijzondere tekening. Samen vormt het een machtig landschap. Ik zie de beelden nu al voor mij in zwart wit. Na 45 minuten voorzichtig lopen ben ik heelhuids aangekomen bij mijn doel, de bergen kruiend ijs. Het moment dat ik denk zonder vallen te arriveren glij ik alsnog uit. En val op mijn groothoeklens. Pijnlijk. Ik maak mijn serie en ga na een haf uur terug. Ondertussen schemert het. Een groepje schaatsers passeert mij op geruime afstand. Zij scheren werkelijk over het ijs. Die zijn in ieder geval een stuk sneller bij de dijk dan ik. Een goed uur verder ben ik bij de auto. Met een steeds pijnlijker gestel. Net als ik wil instappen hoor ik achter mij een mannenstem zeggen ‘Zo je bent veilig terug. Ik zag je gaan. Ik dacht als hij voor donker niet terug is, ga ik hem helpen’. Zo aardig en attent. We praten nog wat verder. Met een van pijn vertrokken kop neem ik afscheid en rijd naar huis. Het tijdelijke land achter mij latend. De volgende dag blijkt na een bezoek aan mijn huisarts dat ik twee ribben heb gekneusd. Vandaar. Belangrijkste is dat de beeldserie Tijdelijk Land is geboren. En die ribbenkast? Dat ging weer over. Als je op een van de foto’s hierboven klikt, krijg je de serie te zien.