De tewaterlating van een nieuw schip is een gebeurtenis waar de werf naar uitkijkt. Zo ook bij het Friese shipyard Barkmeijer. Op deze in Stroobos gevestigde scheepswerf bouwt men nog schepen vanaf blauwdruk tot eindproduct. Bijna het hele dorp werkt er. De directeur is een aardige en attente vent. Hij kent iedereen bij voornaam. Ik ben hier vaker geweest. De eerste keer liep hij een anderhalf uur met mij mee. Dan kennen ze je sneller. Natuurlijk mag ik bij een scheepsdoop aanwezig zijn. Dit maal gaat het om een gespecialiseerde coaster. Zij zal vandaag voor het eerste het water rond haar romp voelen. De mannen van Barkmeijer gaan niet over een nacht ijs. Het vergt heel wat voorbereidingen. en is niet terug te brengen tot zomaar even een boot het water in laten glijden. Met uiterste precisie wordt het volgens een special draaiboek gepland en ingericht. Het is tot op de seconde en centimeter nauwkeurig berekend. Ondanks dit vind ik iedereen ontspannen ogen. Na deze voorbereidingen valt het startschot. Het blijft elke keer spannend te zien hoe het nieuwe schip in het water terecht komt, zo leer ik van een van de mensen daar. Tijdens het moment zelf sta ik aan het uiterste einde van de grote hijskraan. Ik heb een werkelijk schitterend zicht op het schip vanaf deze hoogte. Na de tewaterlating is het traditie om haring te happen. En zo geschiede. Deze beeldserie is gemaakt begin juli 2009. Elders in mijn portfolio staat een beeldserie van de lassers die werken aan een zusterschip.